Nedendir bilmem insan hep kendi dertlerinin dünyanın en
büyük dertleri olduğunu düşünür. Galiba bu doğamızda var. Enine boyuna
düşününce, etrafı gözlemleyince anlarız ki öyle değil. Ne zor hayatlar vardır,
ne kadar çaresiz insanlar vardır, biz onlara kıyasla çok iyi durumdayızdır. “Beterin
beteri vardır” sözü o zaman devreye girer. Belki de halimize şükrederiz.
İnsan yapısı gereği biraz bencildir. Dünya etrafında dönüyor
gibi düşünür. Bundan kurtulanlar, dünyada ne
Yaptığı işi sevmeyen, biraz maddi sıkıntı çeken insanla, gece
gündüz şiddet gören, kocası tarafından satılan kadının sıkıntısı aynı mıdır?
Çöp tenekelerinden yiyecek toplayanla, çocuğunu özel okula göndererek parası
olmadığı için üzülen aynı mıdır? Sakat bir çocuğa sahip olmakla, çocuğuna yeterince çok kıyafet alamamak aynı sıkıntı mıdır?
Halimize şükretmeyi bilmemiz, paylaşabildiğimiz her şeyi
paylaşmamız, başkalarına manevi ve maddi yardımlar yapmamız bizi daha huzurlu
ve mutlu yapar. Bir yarayı sarmak, birçok derde çare olmaktır.
Günce Yazarı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder