EFLATUN (PLATON) DER Kİ

Platon(Eflatun) Kimdir?

 

(M.Ö. 427 - M.Ö. 347) Platon Arapçada P harfinin olmamasından dolayı Arap dünyasında Eflatun olarak anılmaktadır. Çok önemli bir Antik/Klasik Yunan filozofu olduğu gibi, matematikçi, felsefi diyaloglar yazarı ve Batı dünyasındaki ilk yüksek öğretim kurumu olan Atina Akademisinin kurucusuydu. Bu akademi aynı zamandan günümüzdeki modern üniversite oluşumunun başlangıcı olarak kabul edilir.

Platon, akıl hocası Sokrat (Socrates) ve öğrencisi Aristo (Aristotle) ile birlikte, doğal felsefe, bilim ve Batı felsefesinin temellerini attı. Eflatun, aslında Socrates'in öğrencisiydi. Socrates'in düşüncelerinden olduğu kadar öğretmeninin adalete uymayan öldürülmesinden de etkilenmişti. Geniş omuzları ve atletik yapısı nedeniyle,

Yunanca Platon (geniş göğüslü) lakabı ile anıldı ve tanındı.

Eflatun'dan bazı sözler;

-          Kötülüklerin ilki ve en büyüğü, haksızlıkların cezasız kalmasıdır.

-          Bir insanın akıllı olmasına bir şey dediğimiz yok. Yeter ki; aklını başkalarına kabul ettirmeye çalışmasın.

-          Kötülüğün yolu yakındır kolay ulaşılır ona. İyiliğin önüne ise alın teri ve vicdanı koymuştur Tanrı.

-       

-         İnsanoğlu, bilgeliği sevenler siyasi gücü ellerine alana kadar veya siyasi gücü ellerinde tutanlar bilgeliği sevene kadar problemlerin bittiğini görmeyecek.

-          Politika ile uğraşmayacak kadar akıllı olanlar, aptal olanlar tarafından yönetilerek cezalandırılırlar.

          

ZAMANLA DEĞİŞMEK

Eskiden hiç ilgi duymadığım şeylere şimdilerde ilgi duyar oldum her nedense. Açıkçası bunu merak etmiyor değilim. Galiba sürekli yaptıklarından, hobilerinden sıkılıyor insan bir zaman sonra. Değişim arıyor. Belki yaş aldıkça zevkler değişiyor. Tek düze olan alışkanlıklar sıkıyor. Farklı bir şeyler öğrenmek ve yapmak istiyor. Ya da bunların hepsi birden oluyor.

Eskiden pazarlara gitmek işime gelmezdi. Marketten kolayca alır eve gelirdim. Ama şimdi gidiyorum. Kalabalık rahatsız etse de daha taze ve bol çeşit bulma imkânı var. Köyden gelen ürünleri özellikle buluyor ve alıyorum. Gerçi onlar da ne kadar organik bilmiyoruz ama en azından beklememiş oluyorlar.

Yine daha önceleri el işleri yapmaya hiç ilgi duymamışken, duyar oldum. Kendi tasarladığım ve süslediğim bir dolu küçük hediyelik objeler yaptım. Vallahi internetten tığ işi yapmayı bile öğrendim. Çok sancılı ve acılı geçirdiğim sürecime ilaç oldu bu işler.

Önceleri daha çok televizyon seyrederdim, şimdi tahammül edemiyorum. Haber ve sinema filmleri izliyorum, bir iki de dizi. Zaten hangi diziyi beğensem yayından kalkar. Böyle de garip bir durum.

Yani insan zamanla değişiyor. Olumlu yöndeki değişimler güzel de Allah olumsuz değişimlerden korusun.

Günce Yazarı

BAŞIMI ALIP GİTME İSTEĞİM VAR

Ah GÜNCEM, çıksak seninle şöyle uzak diyarlarda dolaşsak gezgin misali, kimsenin tanımadığı bilmediği yerlerde ne güzel olur. İnsan bazen gözden de gönülden de ırak olmak ister. Kendi başına bir şeyler yapmak, hiçbir şeyden haberdar olmamak ister. İç sesine kulak verip, yüreğiyle yol almak ister. İşte ben de şu aralar bunu istiyorum. Bilmediğim diyarlara yelken açmak, hiç yapamadığım şeyleri yapmak. Etrafımda ne varsa hepsinden uzaklaşmak. Ölümleri, yıkılan ve dökülenleri, kana doyamayan canavarları hiç duymamak istiyorum. Artık çok sıkıldım.

Mesela şöyle göl manzaralı ahşaptan yapılmış bir doğa evinde kalsak. İnternet olmasın, televizyon olmasın dünyada neler olmuş duymayalım. Hiç olmazsa bir hafta kadar… Vallahi o bile yeter tazelenmeye, güç kazanmaya. Doğa insana iyi gelir. Yemyeşil ağaçlar, çiçekler, kuşlar ve börtü böcek sesleri… Hele de benim gibi her şeyle dertlenip, üzülen bir insana ilaç gibi gelir. Her ne kadar “artık çok üzülmeyeceğim bazı şeylere” desem de elimde değil, haksızlıklara tahammül edemiyorum. Bu da korku, endişe bozukluğu yaşamama neden oluyor.

Nasıl yaparım bilmem ama biraz uzaklaşma zamanı geldi. Biliyorum bu düzen aynen devam edecek. İyi olmasını beklemek biraz salaklık fakat kendimize güç kazandırmak mümkün?  Şimdi alıp başımı gitme zamanı…

Günce Yazarı

YEDİĞİNE VE SÖYLEDİĞİNE DİKKAT

Güncem ne yazsam sana ne karalasam bilemedim. Bu aralar tek düze yaşam içinde seyrediyorum. Biraz sıkıldım da aslında, ama şu an için böyle.  Az biraz sağlık vaziyetlerim bozulmuş, tansiyonum tavan yapmış bir türlü inemedi tabana. Alıyorum ilaçları yeni oranlarıyla ama benim ki biraz da sinirsel olduğu için öyle hemen düzene giremiyormuş. Amannn ne yapalım? Bunlar da geçer diyelim. 

Geçmeyenler yürekte açılan hasarlar. İnsanların dilleriyle saçtıkları zehirler. Kötü niyetleriyle gerçekleştirdikleri işler. İşte bunlar ağar hasarlı deprem gibidir. Ne kadar affetseniz bile sızısı kalır derinlerde bir yerde.

Bence yediğine, içtiğine ve söylediğine hep dikkat etmek şart! Bedeni sağlıklı yiyeceklerle beslerken dilimizi de biraz terbiye etmek gerektiğine inandım hep. Benimde dilime hâkim olamadığım zamanlarım oldu ama bundan zarar gördüm sadece, fayda değil.  Ağızdan çıkanı geri alamıyorsun. Akıllı insanlar az konuşup çok dinlemeyi bilenlerdir.  İşte günün kıssadan hissesi;

Diyojen’e bir adamın ne kadar akıllı olduğunun nasıl anlaşıldığını sordular. Yanıtı kısa oldu;

“Konuşmasından” dedi.

Bir soru daha sordular “Peki adam ya hiç konuşmazsa”

Diyojen’in yanıtı bu kez şöyle oldu:

“ O kadar akıllı olanı henüz yok dünyada.”

Günce Yazarı