Uzun bir aradan sonra bugün geç uyandım. Biraz uykusuzluk
çekiyorum. Az uykuların üzerine çok uyumak da insanı sersem ediyor. Uyuşuk bir
halde dolanıyorsunuz. Şu aralar günlerim birbirinin aynı olarak seyrediyor. Kardeşimin
evindeyim. Ara ara onun evine gelip, yardım etmem, çekip çevirmem, düzene
sokmam gerekiyor. Kardeşlik görevi yani… Bu durum tek düze günleri yaşamaya sebep
oluyor. İnsanın düzeni değişince dengesi
de değişiyor. Uyum sağlamak zor oluyor. Evini, yatağını, günlük düzenini arıyorsun.
Ben şu aralar o durumlardayım. Ama manevi amaçlı işler için burada olduğumdan,
mutluyum da.
İnsanın bir kardeşinin olması güzel bir şey. Kızsak da,
söylensek de bir Annemin ve babamın bana bıraktıkları en büyük miras. Kardeşim aynı zamanda boşanmış bir baba. Allah bağışlarsa bir oğlu var. Üniversitede ilk yılını tamamlamak üzere, diş hekimi olacak inşallah. Bugün babalar günü ve bizim babamız 1,5 yıl önce ebediyete göçtü. Son nefesini teslim ederken iki evladı olarak başındaydık çok acı bir andı. Onsuz geçireceğimiz 2. Babalar günü bugün.
Ben kardeşimin nezdinde babalar gününü kutlamak için güzel
bir iftar yemeği hazırlayacağım. Babam pasta severdi ama kardeşim çukurlatalı
puding sever o nedenle puding yapacağım ve beraber hem onun hem babamızın
gününü kutlayacağız. Allah babacığımıza rahmetler eylesin, nurlar içinde
yatırsın. Tam bir İstanbul beyefendisi ve sorumluluk sahibi bir babaydı. Biraz höt
höttü ama mükemmel insandı. Güzel babam huzur içinde ol.
Günce Yazarı
