Zaten insan aslında hep yalnızdır. Annemin karnından dünyaya
çıkarken o yolda yalnızdım. Diğer dünyaya giden yolda da yalnız olacağım. Etrafımda
bir dolu insan varken kendimi yalnız hissettiğim anlarım o kadar çok ki. Tüm kararlarımı
alırken birilerine danışsam da sonunda kendi irademle karar verdim. Seçimlerimi
kendi aklımla yaptım. Hayatın her anında tek başıma sorumluluk aldım. Evet, birileri
yardım etti, destek çıktı, yön vermeye çalıştı ama yine de kendim karar verdim
ve yaptım. Bence Yaratan bize akıl ve irade verirken yalnız olmayı da öğretmiş.
Bizi buna göre yaratmış. Yalnız geldik, yalnız yaşıyoruz ve yalnız gideceğiz. Aksi
halde seçimlerimizden, eylemlerimizden ve kararlarımızdan nasıl sorumlu
tutulacağız ki?
Hayatımızın başından sonuna kadar çevremizde olan tüm
insanlar, olaylar yaşam sınavımızın soru parçacıkları. Onlarla sınanıyoruz. Hem
ayakta kalmayı hem deneyim kazanmayı, onlarla sağlıyoruz. Kısacası aslında biz
her zaman tek başınayız.
Günce Yazarı
