ev ödevi etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
ev ödevi etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

19 Mayıs 2016 Perşembe

KARDEŞİMİN DÜNYAYA TEŞRİFİ

İnsan yavrusu en zor büyüyen canlıdır. Önce annenin karnında uzunca bir oluşum ve gelişim yaşar. Tam 9 ay 10 gün sürer bu, bu arada insafına göre; anacığına pek zor şeyler yaşatır ya da yaşatmaz. Kusturur, yedirmez, yataklarda yatırır, canı isterse tekmeler ve bolca kilo aldırtır. Annesini duygu değişimlerine sokar, ağlatır, korkutur hatta bazen bunalımlara bile sokar. Ne zahmetli bir süreçtir bu.

Dünyaya geldikten sonra ki büyüme dönemi ise yaklaşık 16 – 18 yılcık sürer. Erken olgunlaşanı varsa da genellikle aklını başına toplaması bu kadar uzundur. Ama her evlat anası, babası için her daim çocuktur, ilgilenmek ister. O nedenle söylenmez mi, ana – baba hakkı ödenmez diye? 


Bu girizgâhı yaptıktan sonra geleyim sadede. Biz iki kardeşiz. Kardeşim benim küçüğümdür. Pek severiz birbirimizi ama geçmişimiz çatışmalıdır. İkimiz de ASLAN burcuyuz. Düşünün artık gerisini… Lider ruhlu, baskın, lafını geçirmek isteyen iki kişilik! Ah ne yaramazdı o. Benim yazılı olarak hazırladığım defter ödevlerimi falan silerdi.

Bir keresinde yazdıklarımı okumak için parmak kaldırıp ayağa kalktım, okuyacağım bir de bakarım ki yarısı silinmiş. Düşünebiliyor musunuz çalışkan bir öğrenci olarak durumumu?  “Öğretmenin hazırladıklarımı kardeşim silmiş” demek zorunda kalmıştım. Ne rezillik. Amaaaa eve gidince okudum canına tabi… Daha neler var? Aklıma geldikçe yazacağım. Şimdilerde iyiyiz Allah bozmasın. Anne, baba gidince iki kardeş çok kenetlendik.

Peki, nasıl teşrif etti bu benim muzur kardeşim hayatımıza onu da anlatayım. Hep takılırım ona “ben istemeseydim sen olmayacaktın” diye. Ama gerçek payı büyük…  Canım anneciğim beni dünyaya getirdiğinde doktorlar, babamı kenara çekip,” Eşinizin sağlığı doğum yapmaya uygun değil, kalbi bebeği çok zor taşıdı. Bir doğumu daha kaldırmaz haberiniz olsun” demişler. Babam da ikinci bir çocuğu asla istememiş. Annem ve babam aşk evliliği yapmış insanlar, sevgi ağar basmış.

Ben büyümeye yüz tutunca tutturmuşum anneme kardeş isterim diye. Çok büyük bir sitede yaşardık, hastanesi de içinde olan bir lojman siteydi. “Bak anne, Melih’in annesi hastaneden kardeş aldı Melih’e. Sende git al bana” demişim defalarca.                 
Melihler alt komşularımızdı. Ana yüreği dayanmamış bu feryada ve babama “ölümü de göze alacağım, çocuğumun isteğine uyacağım, sen de kırma beni” demiş. Allah kısmet etti, teşrif etti bizim ufaklık. Ama annem için kaç doktor seferber olmuş ve babacığım çok büyük uyarılara maruz kalmış. Neyse şükürler olsun ki her ikisi de bana yar oldular.

Velhasıl, benim kardeş ben istemeseydim olmayacaktı. Ama bu dünyaya gelmesine aracı olmakla onun adına iyi mi ettim, kötü mü bilmem de, bana çok iyi oldu. Allah beni kardeşimin gerisine bırakmasın.

Günce Yazarı