Günümün Bana Kazandırdığı; Kendin İçin Yaşa

Günler ardı ardına geçerken ömrümüzün sonuna doğru yol aldığımız gerçeğini bir kez daha duyumsadım bugün. Hep bir koşturmanın içinde yaşamak aslında hayatı yaşayamamak demekmiş. Zorunluluklar, sorumluluklar, hayatı devam ettirme mecburiyeti, insanları robot gibi yaşamaya yönlendiriyor. Neyin derdindeyiz ki böyle? Gün içinde yiyeceğimiz yemek miktarı aynı, daha çok kazanacağım desek, ne yazık ki doğru yollardan onu da sağlama olanağı aynı, hep ortalıkta olayım beni unutmasınlar dersek, unutmak isteyeceklerin kıstasları da hep aynı.

Hayatı yaşamayı unutmamam gerektiğini anladım bugün. Kimseye şirin görünme derdinde olmamam gerektiğini, gerçek dost sayısının çok ama çok az olduğunu, birilerinin keyfini eylersem, ekmeklerine yağ sürersem çok arkadaşım olacağını bir kez daha anladım. Sanki bilmiyormuşum gibi… Sen iyiysen başkaları da iyi! O nedenle iyilikleri belli insanlar için değil de hiçbir şey istemeyen, tanımadıklarım için yapmam gerektiğini anladım. Yani yeniden anladım.

Huyum kurusun, yapabilir miyim bilmiyorum? Ama bundan sonra kendim için yaşamak, karşılıksız vermek ve iyilikyapmak istiyorum. Benden hep bir şeyler bekleyenlere değil, beklemeyenlere dokunmak istiyorum. Hiç tanımadığım kişilere yardım etmek istiyorum. Çevremde öbeklenmiş gereksiz insan ve eşyalardan kurtulmak ve sade bir hayat yaşamak istiyorum. Bugün, bana bunun ne denli önemli bir karar olduğunu gösterdi çünkü. Darası anlamak isteyenlerin başına! 

Yaşlılık Anılarınla Yaşadığın Bir Yerdir

Sevgili Güncem, seni çok özledim! Uzun bir aradan sonra yazabiliyorum. Seni ihmal ettiğimin farkındayım. Ama o kadar çok yazılacak yazı, o kadar çok iş güç vardı ki, sana zaman kalmadı. Şimdi diyorsun ki bunlar tam 4 aylık bir süreyi mi aldı? Haklısın tabi, işin içinde biraz ihmal durumu da yok değil…

Biliyorsun bir roman çalışması yapıyorum. O işe epey bir zaman ayırmam gerekti, sonra iş olarak yazdığım makale ve içerikler oldukça yoğundu… Gerçi biliyorum, sen bunlara biraz mazeret gözüyle bakıyorsun ama ne yapayım insan doğası bu, kendini haklı çıkarmaya çalışır hep. Şu aralar biraz rahatlamış durumdayım ve sana da uğrayayım dedim.

Okuduğum son romanda şöyle bir söz vardı. “Yaşlılık, anılarınla yaşadığın bir yerdir.” Bunun için gençken güzel anıları yaratacak şekilde yaşa.” Bayıldım bu söze. Ne kadar gerçekçi bir anlayış… Gençlik yılları tüketilirken hiç düşünülmez bu durum. Ama yaş kemale ermeye başlanınca, “Ah gençliğimi nasıl da boşa harcamışım,” diyeler çok olur. Gençliğin ve yetişkinliğin değerini bilerek yaşayanlar sanırım çok daha mutlu yaşlılar oluyorlar. Güzel anılar ve deneyimler biriktirmiş olduklarından, onları başkalarıyla ve torunlarıyla paylaşırken huzur duyuyorlar.

Benim yaşama yaklaşımıma çok uyan bir söz bu. Ne kadar üretken ve paylaşımcı işler yaparsam, o kadar güzel ve iyi olaylarla karşılaşacağıma inandım her zaman. Bilgim dâhil her şeyimin paylaştıkça çoğaldığını, iyi niyetle ürettiklerimin bana iyiliklerle geri döndüğünü gördüm. Benim de güzel anılarım oldu, acı olanların yanında. Ama hayat da bu değil mi zaten? Biraz acı, biraz tatlı biraz da tatsız, tuzsuz. O halde yapılacak en doğru iş, yaşlandıkça acı olan anıları unutmak, güzel olanlara ise sıkıca tutunmak. 

Günce Yazarı

YENİ YIL TEMİZLİK GETİRSİN BİZE; BEYAZ KARLARLA…

SevgiliGüncem;                                                                                             

Uzun zamanlardan beri yüreğim kötü hissettiği için, sana bir şeyler yazmak gelmedi içimden. 2016 yılı 9 Mayıs günü başladım seni yazmaya ve yayınlamaya. Ama bu yılın ikinci yarısı öyle felaket geçti ki! Kâh yazdım, kâh es geçtim. Bugün o kötü geçen yılın son günü. Yazayım dedim birkaç satır. Aylardan beri ilk kez dün gece güzel bir şeyler yaşadım. Güldüm, mutlu oldum.

Karlaryağdı bizim diyarlara… Hem de tipi gibi ve lapa lapa. İki saat içinde her yer bembeyaz oluverdi. Temizlendi, aklandı paklandı. 31 Aralık gününün ilk saatlerinde çıktık, Ali ile bizim cadde ve sokaklarımıza. Yağan karda dolaştık, yürüdük, fotoğraflar çektik. Kısaca yeni yılı karşıladık. İçimden dua ettim hep. 2017 bu karlar kadar temiz gelsin ve geçsin diye. Ülkemizin ve milletimizin yüzü gülsün diye. Tıkanmış 50 bin yolu açılsın diye… İnşallah kabul olur.

Ülkemize zarar vermek, bizi bölmek ve parçalamak isteyen içte ve dışta ne varsa hepsi yeni yılla cezasını bulsun. Yeni yıldan tek dileğim bu. Tüm sevdiklerimin huzurlu ve özgür olacağı bir yıl olsun.

Ali ile eve döndükten sonra gecenin 01.00’de bir güzel sıcak saleplerimizi de içtik, kar yağışını evden de izledik ve sonunda biz eski yılı bir gün öncesinden kışkışladık. Hadi bakalım yenisine bin bereket olsun.

Günce Yazarı

SEVGİLİ GÜNCEM BEN GELDİM

Bir hafta aradan sonra geldim yine sana. Ay vallahi şiir gibi oldu bu satır. Neyse geçeyim lafın özüne…

Bu Pazar evde zaman geçirdim. Kaç haftadır çeşitli etkinliklerle dolu geçmişti Pazar günlerim. Bu gün ise evimde bilgisayar başında takılarak geçti. Bazı çalışmalar da yaptım. Yeni bir sayfa oluşturdum facebook’da. İşte böyle geçti günüm. Dün çok sevdiğim arkadaşlarımla beraber keyifli bir gün geçirdim. Arkadaşımın çok güzel eşyalar, özel tasarım objeler sattığı bir mağazası var. Orada olmayı çok severim. Dün iki arkadaşımla oradaydık. Zaman su gibi aktı hiç anlamadık. Güzel şeylere bakmak keyiflidir ya ben de dün bol bol bunu yaptım.

Bu haftam biraz iş, biraz gezme, biraz sosyalleşme ve biraz da ev işleriyle geçti. Romanıma ne yazık ki çok az zaman ayırabildim. Ama bu hafta umarım daha yoğun çalışacağım üzerinde. Eh fazla bir şey yok bende şimdilik sana yazacak… Bir ara geçmişi anarak yazarım sana güzel şeyler şöyle hasbıhal eyleriz ne dersin?

Günce Yazarı

BİR HAFTANIN ÖZETİ

Yine kocaman bir hafta, su gibi akıp gitti hayatımdan. Zaman nasıl da hızlı geçiyor? Sevinçleri, haberleri ve üzüntüleriyle bir hafta daha yaşadım ve yaşamımdan tükettim. Bakalım önümüzdeki hafta hayatıma neler getirip, neler götürecek?

İşimi yaptım, dostlarımla arkadaşlarımla güzel zamanlar paylaştım. Kâh mutlu oldum, kâh daraldım, kâh sıkıldım. Ama hepsini de yaşadım. Önemli olan da yaşayabilmek zaten…  

Geçen haftanın en güzel yanı benim için, kardeşimin yeni bir işe başlamasıydı. Bu sevinçli durumdan dolayı ben de Cuma günü adettendir deyip şükretmek amaçlı sütlü irmik helvası yapıp binadaki arkadaşlarıma ikram ettim. İnşallah tatlı ve huzurlu bir çalışma ortamı olur benim canımın yarısı için bu yeni iş ortamı.

Ve Pazar gününe geldim. Bu gün Sevgili dostum, manevi kardeşim, komşum Ali’ciğimle yine çıktık dışarıya. Alışveriş yaptık. Vanilya kokulu mumlar aldım. Fotoğraf çerçevesi aldım ve bir kaç şey daha…  Sonra hafif bir atıştırmalık fast food sonra da nefis bir kahve keyfi ve bol sohbet… Hava

çok güzeldi bugün, son baharın son demlerini yaşadık yine.

Akşam olunca herkes evine döner tabi. Tuttuk evimizin yolunu. Akşam yemeği için Ali kardeşimle onun evinde güzel bir makarna hazırlayıp yedik. Ali becerikli kardeştir, İtalyan usulü soslu bir spagetti hazırladı afiyetle yedik. Ve gün bitti, geçtim kendi evime. Aynı katta olduğumuz için pek kolay eve gelmek tabi. Şaka bir yana ömrümden bir hafta daha aktı sağlıkla. Şükürler olsun Allah’a.

Günce Yazarı