yardım etmek etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
yardım etmek etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

26 Ağustos 2016 Cuma

KAÇAKTIM İYİLİK ZİNCİRİYLE GERİ DÖNDÜM

Sevgili güncem kaç gündür hiçbir şey yazmadım sana. Vallahi hazırlanacak çok yazım vardı. Tabi onlar iş olunca öncelik kazanıyor. Sana yazmak sonraya kaldı. Kusura bakma artık. Sana içimi dökmeyi de pek özlemişim doğrusu.

Bu akşam bir film izledim. Çok etkilendim. Sonu beni üzdü ama içerik olarak gerçekten etkileyiciydi. Adı,” İyilik Bul İyilik Yap”. Küçücük bir çocuğun sosyal bilgiler ödevi için geliştirdiği bir projeyi anlatıyordu. Üç kişiye büyük bir iyilik yapıp, o üç kişiden de başka üç kişiye iyilik yapmasını istiyor. Böylece dünyanın düzeleceğine, daha iyi bir yer olacağına inanarak işe başlıyor. Bu bir harekete dönüşüyor insanlara yayılıyor. Çok güzel bir senaryosu vardı filmin. Sadece sonu kötüydü. Çocuğun yaşadığı bir hayal kırıklığıyla, hayatının sonlanmasına varan bir son
vardı. Bunu sevmedim.

Bizlerde bunu uygulasak ve tüm dünyaya yayılsa ne güzel olur. Bir insana güçlüğünü giderecek ve toparlanmasını sağlayacak büyük bir iyilik yapacaksın karşılığında ise aynı şeyleri üç kişiye yapmasını isteyeceksin. Ben bunu yapmaya karar verdim. Aslında hayatım boyunca hep iyilik yapıp karşılığında iyilik yaptığım insandan, hoş olmayan davranışlar görmüşümdür ama asıl olan iyiliği karşılık beklemeden yapmaktır. Şimdi ise yaptığım iyiliğin karşılığında başka insanlara iyilikler yapılmasını bekleyeceğim.

Umarım bu filmi pek çok kişi izlemiştir ve benim gibi etkilenip, iyilik zincirini başlatmaya karar
vermiştir. Tüm yüreğimle diliyorum bunu.


Günce Yazarı

19 Haziran 2016 Pazar

BABASIZ BABALAR GÜNÜ

Uzun bir aradan sonra bugün geç uyandım. Biraz uykusuzluk çekiyorum. Az uykuların üzerine çok uyumak da insanı sersem ediyor. Uyuşuk bir halde dolanıyorsunuz. Şu aralar günlerim birbirinin aynı olarak seyrediyor. Kardeşimin evindeyim. Ara ara onun evine gelip, yardım etmem, çekip çevirmem, düzene sokmam gerekiyor. Kardeşlik görevi yani…  Bu durum tek düze günleri yaşamaya sebep oluyor.  İnsanın düzeni değişince dengesi de değişiyor. Uyum sağlamak zor oluyor. Evini, yatağını, günlük düzenini arıyorsun. Ben şu aralar o durumlardayım. Ama manevi amaçlı işler için burada olduğumdan, mutluyum da.
İnsanın bir kardeşinin olması güzel bir şey. Kızsak da, söylensek de bir
bütünüz biz.
Annemin ve babamın bana bıraktıkları en büyük miras. Kardeşim aynı zamanda boşanmış bir baba. Allah bağışlarsa bir oğlu var. Üniversitede ilk yılını tamamlamak üzere, diş hekimi olacak inşallah. Bugün babalar günü ve bizim babamız 1,5 yıl önce ebediyete göçtü. Son nefesini teslim ederken iki evladı olarak başındaydık çok acı bir andı. Onsuz geçireceğimiz 2. Babalar günü bugün.

Ben kardeşimin nezdinde babalar gününü kutlamak için güzel bir iftar yemeği hazırlayacağım. Babam pasta severdi ama kardeşim çukurlatalı puding sever o nedenle puding yapacağım ve beraber hem onun hem babamızın gününü kutlayacağız. Allah babacığımıza rahmetler eylesin, nurlar içinde yatırsın. Tam bir İstanbul beyefendisi ve sorumluluk sahibi bir babaydı. Biraz höt höttü ama mükemmel insandı. Güzel babam huzur içinde ol.


Günce Yazarı

16 Haziran 2016 Perşembe

YALNIZ GELDİK YALNIZ GİDECEĞİZ


Artık iyice anladım ki insanın en iyi dostu, kendisidir. Ne kadar yakın arkadaşlıklar, dostluklar kursa da bir yerde ayrı düşme vardır. Büyük fedakârlıklar görse, yardımlar ve paylaşımlar olsa da bir nokta var ki, uyum kayboluveriyor. Çünkü herkes farklı bir birey! Ben o değilim, o da ben değil. Empati de bir yere kadar…
Zaten insan aslında hep yalnızdır. Annemin karnından dünyaya çıkarken o yolda yalnızdım. Diğer dünyaya giden yolda da yalnız olacağım. Etrafımda bir dolu insan varken kendimi yalnız hissettiğim anlarım o kadar çok ki. Tüm kararlarımı alırken birilerine danışsam da sonunda kendi irademle karar verdim. Seçimlerimi kendi aklımla yaptım. Hayatın her anında tek başıma sorumluluk aldım. Evet, birileri yardım etti, destek çıktı, yön vermeye çalıştı ama yine de kendim karar verdim ve yaptım. Bence Yaratan bize akıl ve irade verirken yalnız olmayı da öğretmiş. Bizi buna göre yaratmış. Yalnız geldik, yalnız yaşıyoruz ve yalnız gideceğiz. Aksi halde seçimlerimizden, eylemlerimizden ve kararlarımızdan nasıl sorumlu tutulacağız ki?


Hayatımızın başından sonuna kadar çevremizde olan tüm insanlar, olaylar yaşam sınavımızın soru parçacıkları. Onlarla sınanıyoruz. Hem ayakta kalmayı hem deneyim kazanmayı, onlarla sağlıyoruz. Kısacası aslında biz her zaman tek başınayız.


Günce Yazarı 

11 Mayıs 2016 Çarşamba

GÜNÜN ÖĞRETTİĞİ

Bugün, yardım etmenin gerçekten huzur veren, kendini iyi hissettiren olağanüstü bir duygu olduğunu yeniden öğrendim. 

Hasta arkadaşıma bir çorba yapıp götürdüm. Nasıl mutlu oldu? Hastalık zordur. Gücün olmaz, ayağa kalkmak eziyettir, bir de ateşin varsa hepten yanmışsındır. Yanında birileri olsun, sana baksın istersin. Tamam, mikroplarını saçman biraz tehlikeli tabi ama yine de birileri gelsin istersin. “Kapıdan da baksa, bir kap bir şey de getirse” yeter dersin.

Yardım etmek en güzel eylemlerden biri bence. Yaşlılara, çocuklara, ihtiyaç duyan her yakına, arkadaşa ve hiç tanımadığımız birilerine yardım etmek gerçekten iyi hissettiriyor. Manevi, fiziksel ya da maddi yardım, hangisine gücüm yeterse yaparım. Anne ve babacığıma şükürler olsun ki bu erdemi bana öğretmişler.


Günce Yazarı