Maskeler Fora

  

Gözümüz aydın. Covid bulaşma riskini en aza indirgeyen maske takma zorunluluğu kalktı artık. Zaten bir süredir “maske de neymiş, bana bir şey olmaz” diyen cengâver insanlarımız maske takmıyorlardı. Bu arada aşı karşıtlarını da unutamayalım. “Beni aşı olmaya ikna edeceklerine, aşılı olanları izole etsinler” diyen kişilerle bile karşılaştım. HES kodu işi de bitmiş. Buna üzüldüm işte. Daha 8 ay boyunca geçerli olan bir HES kodum vardı, çok yazık oldu doğrusu. “Güleriz ağlanacak halimize” durumundayız. Okuldan mezun olan gençlerin keplerini attıkları gibi hep birlikte maskelerimizi fırlatıp, Covid19 ve varyantlarından kurtulmamızı kutluyoruz. Bu işi de başarıyla bitirdik çünkü.  

   Maske takmak sadece bizi değil, karşı tarafı da koruyan bir önlem. Japonya başta olmak üzere birçok

Uzak Doğu ülkesinde insanlar, pandemiden önce de grip ve nezleye karşı önlem amaçlı maske takıyordu. Çünkü onlar içsel ve zihinsel gelişim açısından oldukça bilinçli. Hem kendilerini hem karşılarında ki insanları korumayı önceliyorlar. Başkalarına zarar vermek istemiyorlar. Gerçi onların da yeni kuşakları batının etkisiyle yozlaşmış durumda ama geleneksel öğretiden gelenler, insan haklarına saygılı olmaya devam ediyor.

   Pandemi üçüncü yılının içinde ve devam ediyor. Dünyada olduğu gibi ülkemizde her gün yüzlerce insan Covid nedeniyle hayatını kaybediyor. Resmi rakamlar bile ciddi boyutlarda. Bazı uzmanlar bu sayılardan çok daha fazla ölüm yaşandığını söylüyor. Böyle bir dönemde önlem almamak ve hastalık yokmuş gibi davranmak çok korkutucu bir durum. Aşılama ve test sayısının düştüğünü de göz önünde bulundurursak, kendi başımızın çaresine bakmak zorunda olduğumuzu anlarız.

   Ben, Covid19 ve varyantları olumlu yönde mutasyona uğrayana kadar maske takmaya, fiziksel mesafemi korumaya devam edeceğim. Aşılarımı yaptırdım ama %100 koruma sağlayan bir aşı geliştirilene kadar maske, mesafe ve hijyen önlemlerini asla hayatımdan çıkarmayacağım. Akıl, mantık ve bilimsel veri üçlüsünü hayatımın düsturu yapmaya devam edeceğim.   

 Günce Yazarı

PARÇALI BULUTLU HİSSETMEK

Sevgili güncem kaç gündür boşladım seni. Türlü nedenlerle yazamadım iki satır sana. Neden yazmıyorsun? Diye sual edersen, bahane çok. Ama asıl olan, düzenimin ve dengemin bozulmuş olması. Nasıl bir iştir şu düzene alışma işi? Başta zorlanırsın belki ama çabuk ayak uydurursun yenisine. İnsanoğlu her şeye alışır, kolay ve güzel olana daha çabuk,  zor olana da zamanla alışır.

İşte şimdi evimden uzaklarda başka bir düzende yaşadığım için azıcık şaştı dengem. Ben alışmışım özgür ve başına buyruk, pürü pak düzenime. Şimdi daha farklı bir konumdayım o nedenle ayarlayamadım işlerimi. Ancak fırsat geçti elime de çiziktireyim dedim iki satır.

Benim moralim çabuk bozulur. Ama istersem kendim tamir ederim onu. Bilirim tamirat yollarını. Fakat istemem lazım. Bugün de moralim bozuk ve tamirat istiyor. Yalnız işin kötü yanı tamir edecek gücüm de isteğim de yok. Biraz parçalı bulutluyum bugün. Güzel bir duygu değil. Çökerten, uzaklaştıran, daraltan bir duygu… Biraz belirsizlik olunca hayatımda, endişe kapıyı çalınca, geçmişin can yakan zorlukları kendini hatırlatınca kapılırım bu duyguya. Ama bilirim ki korkunun ecele faydası yok. Ne olacaksa göreceğim, yaşayacağım. Bundan kaçış yok.

Bazen yaşam acımasız davranır. Sınavlar çok kazık sorularla dolu olur. Çöz çözebilirsen. İşte o zaman derim ki, aklım ve yüreğim yeterli olanı yaptığıma eminse gerisi boştur. Herkes her şeyi bilemez ve yapamaz. Neysen o kadarsın. Dahası yok. 

Zorlamanın âlemi de yok. Olan sana olur boşuna kanatırsın oranı buranı. Hayatındaki herkesin belli bir değeri vardır. Olduğundan fazla büyütmeye gerek yok. Fazla merhamete, acımaya, fedakârlığa da gerek yok. Sadece yeteri kadar verici olduğuna emin olmak gerek. Vicdanın ve aklın,“sen yapman gerekeni yaptın”  diyor, için rahat ediyorsa, dönüp yoluna devam etmek gerek.

Günce Yazarı